Dziś ogromnie trudny temat. Temat, o którym ostatnio, na szczęście coraz więcej rozmawiamy, coraz częściej pojawiają się miejsca i fundacje gdzie możemy znaleźć fachową pomoc.

Dziś tematem będzie doświadczenie straty – poronienie.

Z definicji poronienie to nieoczekiwane zakończenie ciąży. Zaznaczyć tu trzeba, że zdecydowana większość poronień jest poza jakąkolwiek kontrolą kobiety i występuje samoistnie. Dzieje się tak, gdy płód przestaje rosnąć. Za około połowę strat w pierwszym trymestrze (do 13 tygodnia) odpowiedzialne są aberracje chromosomowe. A zdecydowana większość problemów chromosomalnych jest przypadkowa. Istnieje jednak kilka czynników, które podwyższają nasze ryzyko doświadczenia straty i są to np.:

• Wiek kobiety,
• Wcześniejsze doświadczenie straty,
• Wrodzona choroba serca,
• Infekcja,
• Nieprawidłowości związane z funkcjonowaniem macicy lub szyjki macicy,
• Ciężkie i przewlekłe choroby nerek,
• Nieleczona cukrzyca,
• Zaburzenia równowagi hormonalnej,
• Choroby tarczycy,
• Niedożywienie,
• Zaburzenia w pracy układu odpornościowego,
• Nadmierne korzystanie z używek takich jak alkohol, tytoń czy narkotyki

W praktyce strata to najczęściej ogromna trauma, smutek i prawdopodobnie szereg nieuporządkowanych myśli, niezrozumiałych uczuć i doświadczenie, które nigdy nie jest proste do przejścia. Chyba każda kobieta, która doświadczyła straty, zwłaszcza jeżeli mówimy o ciąży wyczekanej, planowanej i chcianej, zgodzi się, iż powrót do zdrowia fizycznego to jedno. Ból fizyczny, problemy ze snem i wyczerpanie – są uciążliwe, jednak prawdziwym wyzwaniem staje się wtedy powrót do równowagi psychicznej.

Po traumie jaką jest doświadczenie straty, najprostsze czynności stają się wyzwaniem, często ponad nasze siły.
Towarzyszy nam wtedy poczucie osamotnienia. Wydaje nam się, że jesteśmy jedyną osobą, która przeżywa i rozumie tą tragedię w pełni. Prawda jest taka, że poronienia są niestety powszechnym zjawiskiem, a porody martwego dziecka zdarzają się częściej niż nam się wydaje. Cały problem kobiet polega na tym, że nie rozmawiamy o naszych odczuciach, nie zbyt często i niechętnie dzielimy się tak intymną sprawą, nawet z najbliższymi. Przez to zostajemy z całym bólem same. Nie dostając wsparcia i nie dając go kobietom z podobnym doświadczeniem. To błędne koło, które prawdopodobnie wynika z obwiniania siebie za sytuację. Poczucie winy jest co prawda naturalną reakcją, jednak musimy zdać sobie sprawę z tego, że są takie doświadczenia, ma które kompletnie nie mamy wpływu. Po prostu się dzieją i nie ma winnego.
Zanim zaczniemy zastanawiać się co z nami nie tak? Dlaczego mnie się to przytrafiło? Warto znaleźć przyczynę, która doprowadziła do straty. Pełna diagnostyka medyczna to najlepszy sposób.

W tym miejscu muszę dodać, że po stracie powinnyśmy pozwolić sobie na żałobę. Na niebycie w formie. Na gorszy czas. Tak po prostu. Oczywiście z czasem prawdopodobnie będziemy sobie z tą sytuacją radzić lepiej. Żałoba nie jest ani prostym ani szybkim procesem. Jest za to procesem koniecznym.

Sezon infekcyjny niestety wciąż nie mija. Przeziębienie czy grypa to codzienność również w przedszkolach i szkołach naszych dzieci. Dziś przyjrzymy się wirusowi, który ostatnio znów daje o sobie znać, a jego nazwa brzmi dość tajemniczo. Myślę, że niewiele osób kojarzy tę chorobę, jednak warto dowiedzieć się o niej coś, ponieważ jej objawy choć ostatecznie nie muszą być groźne to mogą nas naprawdę przestraszyć.

Zacznijmy o tego, że wirus BACM (Benign Acute Childhood Myositis) czyli łagodne ostre dziecięce zapalenie mięśni – nie jest nowym wirusem. Choroba ta została opisana już pod koniec lat 60-tych dwudziestego wieku i nosiła nazwę epidemii mięśni podudzia. Jest to schorzenie występujące rzadko, jednak w ostatnim czasie znów się pojawia. Na szczęście jest to również schorzenie przemijające, na ogół całkowicie odwracalne.

Objawy najczęściej w pierwszych godzinach przypominają objawy grypy lub wirusów grypopodobnych. Dzieci wysoko gorączkują, pojawia się ból gardła, katar, delikatny kaszel, ogólne rozbicie i osłabienie. Rzadziej towarzyszyć temu wirusowi mogą również nudności, bóle mięśni czy wymioty. Niepokojący objaw, sugerujący jednoznacznie BACM pojawia się zwykle po dwóch lub trzech dniach od wystąpienia pierwszych objawów i jest to silne osłabienie mięśni i  bardzo duży ból łydek, który najbardziej dokuczliwy jest po okresie spoczynku, czyli najczęściej rano, po przebudzeniu. Dzieci uskarżają się na tak silny ból, który uniemożliwia im chodzenie czy nawet poruszanie nogami. Bóle, które dopadają nasze dzieci przy BACM zwykle są symetryczne. Prawie zawsze charakteryzują się nagłym początkiem. Mimo, iż ból łydek jest bardzo intensywny i dokuczliwy, ustępuje samoistnie już po około 2-3 dniach, a całkowity powrót do zdrowia u naszego dziecka trwa około tygodnia.

Ostre łagodne zapalenie mięśni jest chorobą, która mimo niepokojących objawów ma zazwyczaj bardzo dobre rokowania i nie wymaga trudnej czy skomplikowanej diagnostyki. Oczywiście wizyta u lekarza jest konieczna do postawienia prawidłowej diagnozy jednak samo leczenie jest leczeniem objawowym. A dziecko jeśli jego stan ogólny jest dobry,  nie wymaga hospitalizacji.

Zaleca się najczęściej podawanie leków przeciwbólowych i ograniczenie aktywności fizycznej. Dużo odpoczynku i leżenia w łóżku, aby umożliwić mięśniom regenerację.

Co ciekawe, choroba ta atakuje właściwie tylko dzieci, a grupą, która narażona jest najbardziej na zachorowanie to grupa chłopców w wieku od 6 do 9 lat – jest to ponad 70% wszystkich odnotowanych przypadków BACM.

Nie można bagatelizować żadnych objawów chorobowych, więc pamiętajmy, że wszystkie objawy powinniśmy konsultować z naszym pediatrom. Przyczyny bólu łydek mogą być różne i zawsze powinny być zgłaszane lekarzowi.

Luty, pogoda mocno kapryśna, o chorobę nie trudno. Najczęściej infekcje dopadają nasze maluchy, które w żłobku, przedszkolu czy szkole nieustannie wymieniają się wirusami i bakteriami z innymi dziećmi. Dziś przyjrzymy się objawom zapalenia oskrzeli u dzieci, ponieważ bardzo łatwo je przeoczyć a objawy pomylić ze zwykłym przeziębieniem lub infekcją krtani. Warto zauważyć, że zapalenie oskrzeli może dopaść każdego, jednak okazuje się, że na ostrą jego formą najczęściej zagrożone są dzieci do 5 roku życia.

Czym jest zapalenie oskrzeli?

Zapalenie oskrzeli to dość powszechna choroba układu oddechowego. Potrafi rozwinąć się błyskawicznie i utrzymywać się przez kilka tygodni. Głównym winowajcom wywołującym zapalenie oskrzeli są wirusy, które odpowiadają za około 90% infekcji ( głownie grypy typu A i B, RSV oraz adenowirusy), a tylko około 10% wszystkich przypadków to zapalenia bakteryjne (bakterie krztuśca, chlamydi czy mikoplazmy) bardzo często jest to zapalenie przewlekłe ale dobrze reagujące na leczenie antybiotykami.

Jakie są objawy sugerujące zapalenie oskrzeli?

• Silny kaszel, zwykle utrzymujący się powyżej pięciu dni. Najczęściej ten męczący kaszel jest suchy na początku infekcji. Wraz z rozwojem choroby kaszel zmienia się w mokry, odksztuszający się. Wykrztuszana wydzielina może być przeźroczysta, żółta, zielona a nawet szara,
• U małych dzieci mogą pojawić się wymioty ze śluzem,
• Ból gardła,
• Ból głowy,
• Uczucie ucisku lub ból w okolicy klatki piersiowej. Bardzo często nasilony podczas kaszlu,
• Zatkany nos lub cieknący katar,
• Charakterystyczny, świszczący oddech,
• Uczucie braku tchu,
• Duszność,
• Ogólne rozbicie,
• Dreszcze,
• Gorączka utrzymując się około 3 do 5 dni

Zapalenie oskrzeli może przyjąć dwie formy. Te dwa rodzaje zapalenia oskrzeli to zapalenie przewlekłe (najczęściej dotyka osoby dorosłe) lub ostre (najczęściej występuje u dzieci). Ostre zapalenie oskrzeli powstaje, gdy dochodzi do zapalenia błony śluzowej oskrzeli. Forma taka trwa zazwyczaj około 5 do 14 dni i najczęściej nie jest bardzo ciężkim schorzeniem oraz ustępuje samoistnie. Mimo tego, bezpieczniej jest zawsze skonsultować się ze swoim pediatrom, zwłaszcza jeżeli:
– stan dziecka pogarsza się,
– objawy nie ustępują lub nasilają się,
– dziecko jest senne, nie chce jeść,
– gorączka utrzymuje się dłużej niż 5 dni,
– objawy utrzymują się ponad tydzień,
– oddech dziecka jest świszczący,
-pojawia się duszność i ból w klatce piersiowej, nasilający się podczas wdechu

Leczenie zapalenia oskrzeli u dzieci zazwyczaj jest objawowe. Pomagają leki przeciwgorączkowe i ułatwiające odkrztuszanie. Należy pamiętać, że podczas każdej infekcji dziecko powinno przyjmować dużo płynów i w ten sposób nawadniać osłabiony organizm, ale również rozrzedzać zalegająca wydzielinę, ułatwiając jej wykrztuszanie. Dobrym pomysłem podczas zapalenia oskrzeli będzie także skorzystanie z nawilżacza powietrza.
Niestety u małych dzieci, zapalenie oskrzeli może mieć tendencję do nawracania, dlatego należy zachować czujność.